Twitter en Last.fm willen cashen. En geef ze eens ongelijk! De manier waarop komt nogal vreemd over. Een tikkie ondoordacht.
Twitter heeft de plek onder iemands profiel al gereserveerd voor advertenties. En gaat waarschijnlijk komen met speciale accounts met meer schrijfruimte. Maar ondergraaft ze hiermee niet de kracht / de herkenbaarheid van haar eigen dienstverlening? De 140 tekens!
Last.fm gaat drastischer te werk. Iedereen die buiten de VS, Groot-Britannië en Duitsland meer dan 30 nummers per maand beluistert, gaat betalen. Deze restrictie komt doordat er in andere landen niet voldoende advertentie-inkomsten blijkt binnen te komen om de auteursrechten te kunnen betalen. Of er met zo’n maatregel veel goodwill wordt gewonnen, is uiterst twijfelachtig.
Nogmaals, het is logisch dat er geld op tafel moet komen. Maar kan hier bij de lancering van een site geen rekening mee worden gehouden? Waarom wordt er altijd zo genereus gestart? Bij het open van een account kan bijvoorbeeld iedere gebruikersnaam worden opgegeven. En juist die namen zijn toch de (persoonlijke) domeinen van Web 2.0. Misschien moet je de populairste even in reserve houden...
Benjamin Hendrik Voets
Web 2.0+
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben dolgelukkig met haar. Maar toch. Toch heb ik het gevoel dat ik soms iets mis. Ik weet ook wel dat ik onredelijk kan zijn.
“Wat zitten we weer te papegaaien, zeg!” bijt ik haar soms toe achter mijn pc. “Zelf bedacht of van horen zeggen?” “Praat toch gewoon Nederlands!” “Crowdsourcing?” “Je wilt gewoon mijn mening horen!”
Het knaagt ook aan me. Aan vrienden vraag ik met regelmaat of ze me niet te veel eisend vinden. Ze stellen me dan altijd de vraag wat ik veranderd zou willen zien.
Waarom zijn dingen zoals zijn ze en gebruiken we ze als zodanig.
Bij woorden van deze strekking word ik altijd wazig aangekeken. Maar is het niet een beetje vreemd dat we alleen maar kopiëren om te dupliceren, zonder er zelf iets aan toe te voegen? “Je hebt het nu over een embed code?” Ik voel begrip! Waarom leidt deze code wanneer je die op een speciaal hiervoor bestemde site zou plakken, niet tot een nieuwe film? Een antwoord! Multiple choice! Een door de bezoekers van de site gegenereerde film! “Tsja, dat zou kunnen. Zo'n code is immers uniek."
En waarom durft niemand de regie in handen nemen?
Waarom wordt door het bedrijfsleven bijvoorbeeld, social news sites niet ingezet om voor meer bezoek te zorgen naar een corporate site toe? Ook bij een evenement kan hier gebruik van worden gemaakt. Waarom wordt er niet gepraat met een NUjij, eKudos of Digg voor mij apart, om een keuze te wijden aan het evenement? Informatie die door een ander wordt geplaatst, leidt meestal niet naar jouw site.
“Misschien heb je een punt. Vertel nog even over de wolkjes van je, die tag clouds..."
Op dat moment val ik stil. Lijk ik plots tevreden met wat ik heb. Al denk ik soms dat het beter, of in elk geval anders kan.
“Wat zitten we weer te papegaaien, zeg!” bijt ik haar soms toe achter mijn pc. “Zelf bedacht of van horen zeggen?” “Praat toch gewoon Nederlands!” “Crowdsourcing?” “Je wilt gewoon mijn mening horen!”
Het knaagt ook aan me. Aan vrienden vraag ik met regelmaat of ze me niet te veel eisend vinden. Ze stellen me dan altijd de vraag wat ik veranderd zou willen zien.
Waarom zijn dingen zoals zijn ze en gebruiken we ze als zodanig.
Bij woorden van deze strekking word ik altijd wazig aangekeken. Maar is het niet een beetje vreemd dat we alleen maar kopiëren om te dupliceren, zonder er zelf iets aan toe te voegen? “Je hebt het nu over een embed code?” Ik voel begrip! Waarom leidt deze code wanneer je die op een speciaal hiervoor bestemde site zou plakken, niet tot een nieuwe film? Een antwoord! Multiple choice! Een door de bezoekers van de site gegenereerde film! “Tsja, dat zou kunnen. Zo'n code is immers uniek."
En waarom durft niemand de regie in handen nemen?
Waarom wordt door het bedrijfsleven bijvoorbeeld, social news sites niet ingezet om voor meer bezoek te zorgen naar een corporate site toe? Ook bij een evenement kan hier gebruik van worden gemaakt. Waarom wordt er niet gepraat met een NUjij, eKudos of Digg voor mij apart, om een keuze te wijden aan het evenement? Informatie die door een ander wordt geplaatst, leidt meestal niet naar jouw site.
“Misschien heb je een punt. Vertel nog even over de wolkjes van je, die tag clouds..."
Op dat moment val ik stil. Lijk ik plots tevreden met wat ik heb. Al denk ik soms dat het beter, of in elk geval anders kan.
Web 2.0 is leven bij de waan van de dag
Voor degenen die mij een beetje kennen mag dit vreemd in de orde klinken. "Dit is toch die vent die zo te spreken is over de mogelijkheden van Web 2.0". Dat klopt. En nog steeds.
Toch vind ik Web 2.0 soms ook een zooitje. Op social news sites is ons stemgedrag een-en-al willekeur. Er zijn totaal geen regels. Op een sociaal netwerk worden we dikke vrienden met lotgenoten waarmee we verder nooit contact zullen hebben, op dat ene mailtje na dan. "Zullen we linken, vrienden worden?"
Ik heb me enige tijd geleden aangesloten bij zo'n netwerk, opgericht naar aanleiding van de uitgave van een boek. Helder geschreven, duidelijke standpunten, een warm 2.0 bad! Maar ook bij deze community mag je praten over koetjes en kalfjes, mijn oma, jouw oma. En dit alles om de discussie vooral levendig te houden!
Wat doe ik in zo'n geval? Ik zoek hulp bij mijn Web 2.0 bronnen! En raadpleeg ik het laatste nieuws op basis van een toepassing waar het -Web 2.0- allemaal mee begonnen is: RSS Feed. Maar ja, daar blijkt je tegenwoordig ook weer Twittter voor te kunnen gebruiken...
PS: ik ga nu tv kijken en morgen ben ik weer helemaal Web 2.0!
Toch vind ik Web 2.0 soms ook een zooitje. Op social news sites is ons stemgedrag een-en-al willekeur. Er zijn totaal geen regels. Op een sociaal netwerk worden we dikke vrienden met lotgenoten waarmee we verder nooit contact zullen hebben, op dat ene mailtje na dan. "Zullen we linken, vrienden worden?"
Ik heb me enige tijd geleden aangesloten bij zo'n netwerk, opgericht naar aanleiding van de uitgave van een boek. Helder geschreven, duidelijke standpunten, een warm 2.0 bad! Maar ook bij deze community mag je praten over koetjes en kalfjes, mijn oma, jouw oma. En dit alles om de discussie vooral levendig te houden!
Wat doe ik in zo'n geval? Ik zoek hulp bij mijn Web 2.0 bronnen! En raadpleeg ik het laatste nieuws op basis van een toepassing waar het -Web 2.0- allemaal mee begonnen is: RSS Feed. Maar ja, daar blijkt je tegenwoordig ook weer Twittter voor te kunnen gebruiken...
PS: ik ga nu tv kijken en morgen ben ik weer helemaal Web 2.0!
NRC Handelsblad ePaper
Mijn aandacht werd zojuist getrokken door een advertentie van het NRC Handelsblad. Met de kop 'NRC Handelsblad verschijnt voortaan waar u verschijnt' wordt een ePaper abonnement op deze krant onder de aandacht gebracht. De digitale uitgave kan -samen met andere documenten en ebooks- voortaan worden gelezen in een eReader, iLiad genaamd. Een geweldig idee!
Vraag me toch af wat de volgende stap zal zijn? Dat het nieuws (en het weer) zich aanpast aan de regio waar je bent... Prima te realiseren in samenwerking met regionale kranten. Dan krijgen we de volgende advertentie:
Vraag me toch af wat de volgende stap zal zijn? Dat het nieuws (en het weer) zich aanpast aan de regio waar je bent... Prima te realiseren in samenwerking met regionale kranten. Dan krijgen we de volgende advertentie:
Na Photoshop nu ook een online Acrobat versie
Na Photoshop (Express) lanceert Adobe nu onder de naam 'Buzzword' een online versie van het softwarepakket 'Acrobat'. Buzzword biedt je een online tekstverwerkingsprogramma en de mogelijkheid om tekstbestanden (formaat: .rtf, Word 2003, xml of kladblok (.txt)) te importeren. Deze bestanden kan je omzetten naar pdf en delen met je vrienden, collega's etc.
Twitter volgens Common Craft
Weer een schitterende uitleg van Common Craft. Dit keer over Twitter.
Twitteren is sneller dan bloggen en geeft anderen a la minute inzicht in waarmee je bezig bent (of wat je bezig houdt).
De vraag is of je door toepassingen als deze nog wel tijd hebt voor iets anders dan bijvoorbeeld twitteren...
Twitteren is sneller dan bloggen en geeft anderen a la minute inzicht in waarmee je bezig bent (of wat je bezig houdt).
De vraag is of je door toepassingen als deze nog wel tijd hebt voor iets anders dan bijvoorbeeld twitteren...
Searchme
Voor velen is Googlen synoniem voor (online) zoeken. Dat is in mijn ogen een beetje kort door de bocht omdat er zeker vandaag de dag vele alternatieve zoekmethoden zijn. Neem bijvoorbeeld Searchme.
Op het moment dat je je zoekwoord(en) aan het invoeren bent laat Searchme zien in welke categorieën er iets is gevonden. Het zoekresultaat wordt vervolgens op een visuele manier gepresenteerd. Apple-bezitters kennen deze wijze van presenteren als Cover Flow. Searchme noemt dit zelf 'Visual Search'.
Op het moment dat je je zoekwoord(en) aan het invoeren bent laat Searchme zien in welke categorieën er iets is gevonden. Het zoekresultaat wordt vervolgens op een visuele manier gepresenteerd. Apple-bezitters kennen deze wijze van presenteren als Cover Flow. Searchme noemt dit zelf 'Visual Search'.
