Web 2.0 is leven bij de waan van de dag

Voor degenen die mij een beetje kennen mag dit vreemd in de orde klinken. "Dit is toch die vent die zo te spreken is over de mogelijkheden van Web 2.0". Dat klopt. En nog steeds.

Toch vind ik Web 2.0 soms ook een zooitje. Op social news sites is ons stemgedrag een-en-al willekeur. Er zijn totaal geen regels. Op een sociaal netwerk worden we dikke vrienden met lotgenoten waarmee we verder nooit contact zullen hebben, op dat ene mailtje na dan. "Zullen we linken, vrienden worden?"

Ik heb me enige tijd geleden aangesloten bij zo'n netwerk, opgericht naar aanleiding van de uitgave van een boek. Helder geschreven, duidelijke standpunten, een warm 2.0 bad! Maar ook bij deze community mag je praten over koetjes en kalfjes, mijn oma, jouw oma. En dit alles om de discussie vooral levendig te houden!

Wat doe ik in zo'n geval? Ik zoek hulp  bij mijn Web 2.0 bronnen! En raadpleeg ik het laatste nieuws op basis van een toepassing waar het -Web 2.0- allemaal mee begonnen is: RSS Feed. Maar ja, daar blijkt je tegenwoordig ook weer Twittter voor te kunnen gebruiken...



PS: ik ga nu tv kijken en morgen ben ik weer helemaal Web 2.0!